Urodził się 24 września 1886 r. w Skłótach pow. Kutno. Syn Jana i Anny ze Stawowskich.
Od 1906 r. należał do PPS-Frakcji Rewolucyjnej ps. „Wielki”. Ukończył szkołe instruktorów, po czym został organizatorem milicji rzemieślniczej partii. Uczestnik udanego zamachu na prowokatora Schmechla, w związku z czym 6 września 1912 r. został aresztowany w Łodzi. Tam do 19 stycznia 1913 r. więziony. Skazany przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie na pięć lat katorgi, początkowo był więziony w tamtejszym więzieniu. W maju 1913 r. wyrok ten zatwierdził Sąd Apelacyjny w Warszawie. W listopadzie przewieziony do tymczasowego więzienia katorżniczego w Warszawie. Po wybuchu I wojny światowej przewieziony do katorgi permskiej. Po odbyciu kary w 1917 r. wysłany na wieczne osiedlenie do guberni irkuckiej. Później powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Pracował jako krawiec.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
S. Martynowski, Polska bojowa, Łódź 1937; „Monitor Polski” nr 259/1937.