Bojownikom niepodległości

Wacław Gralewski

(1900-1972)

gralewski wacławUrodził się 24 października 1900 r. w Lublinie. Syn Bogumiła, oficera, i Heleny z Błaszczyków.

Ukończył Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Lublinie.

Działacz niepodległościowy ps. „Sęp-Emir”.

Od 1918 r. w WP. 1 stycznia 1921 r. mianowany ppor. piech. Po wojnie z bolszewikami wtym też roku przeniesiony do rezerwy.

Studiował na Wydz. Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W niepodległej Polsce mieszkał w Lublinie. Pracował jako dziennikarz. Jako poeta zadebiutował w 1919 r. Był współredaktorem czasopism literackich „Młodzież” (1919), „Lucifer” (1921) i „Reflektor” (1923-1925). W latach 1923-1939 jednocześnie pracował jako redaktor naczelny „Expressu Lubelskiego i Wołyńskiego”.

Członek PSL-Wyzwolenie, sprawował funkcję sekretarza Zarządu Okręgowego w Lublinie.

Podczas II wojny światowej na przełomie września i października 1939 r. współorganizator konspiracyjnej organizacji Oddziały Orła Białego. Razem z adwokatem Stefanem Sikorskim kierował w niej odcinkiem cywilnym i propagandy. Po jej włączeniu do Służby Zwyciestwu Polski (październik 1939) objął w dowództwie wojewódzkim SZP funkcję szefa wydz. politycznego i propagandy. Od 1941 r. do grudnia 1943 r. sprawował funkcję szefa Biura Informacji i Propagandy Okręgu Lublin ZWZ/AK ps. „Szymon”, „Viktoria”. W BIP redagował również dwa wydawane przez ten organ pisma: „Nasze Jest Jutro” i „Okręgowy Dziennik Radiowy”. W grudniu 1943 r. został urlopowany.

Po zajęciu Lubelszczyzny przez Armię Czerwona jesienią1944 r. wstąpił do LWP. W stopniu por. służył w 6 DP w 1 Armii. Uczestniczył w działaniach na Wale Pomorskim i w okolicach Berlina. W 1945 r. został zdemobilizowany.

Prozaik, publicysta i tłumacz po wojnie, od 1945 r. członek Związku Literatów Polskich. Członek redakcji „Kameny” od 1952 r.

Zmarł 16 listopada 1972 r. w Lublinie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Lipowej..

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami, Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Jest patronem ulicy w Lublinie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1937
Źródła

I. Caban, Ludzie lubelskiego okręgu Armii Krajowej, Lublin 1995; „Monitor Polski” nr 259/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.