Wacław Guzowski

Urodził się 7 sierpnia 1893 r. we Włocławku. Syn Aleksandra, ogrodnika, i Marii z Lubomskich. Brat Stanisława (zob.) i Wincentego (zob.).

Ukończył szkołę powszechną. Uczestnik strajku szkolnego (1905). Od 1906 r. kształcił się we Włocławskiej Szkole Handlowej. Po ukończeniu czwartej klasy w 1910 r. wyjechał na praktykę ogrodniczą do Torunia, po czym w latach 1911-1914 uczył się w w szkole ogrodniczej w Laugebert koło Drezna. Po jej ukończeniu odbył praktyki zawodowe w Dreźnie i Erfurcie. W maju 1914 r. powrócił do Włocławka.

Przez brata Stanisława wprowadzony w działalność niepodległościową.

W czasie I wojny światowej pracował konspiracyjnie we Włocławku. W grudniu 1914 r. przedostał się do I Brygady ps. „Wacek”.  Służył w 1 pp LP. Ze względu na chorobę oczu zwolniony z Legionów.

Wyjechał wówczas do Pragi, gdzie jako poddany rosyjski został internowany w twierdzy „Petcyn” skąd zbiegł i przedostał się do Włocławka. Tam od 1917 r. należał do POW. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.

W niepodległej Polsce pracował jako ogrodnik w Warszawskim Tow. Kopalń i Zakładów Hutniczych w Dąbrowie Górniczej. W latach 1920-1923 prowadził samodzielny zakład ogrodniczy w Grudziądzu. Następnie zamieszkał w rodzinnym mieście. Pracował z ojcem w jego firmie Ogrodnictwo A. Guzowski przy ul. Starodębskiej 28. Po śmierci ojca (1937 r.) z bratem Aleksandrem Julianem był współwłaścicielem tej firmy.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

W 1939 r. był włączony w sieć dywersji pozafrontowej, przygotowywanej na wypadek wojny z Niemcami.

Podczas II wojny światowej przebywał w rodzinnym mieście i kontynuował pracę zawodową. Kierował firmą z ramienia Wschodnioniemieckiego Tow. Gospodarowania Ziemią. Od listopada 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej. Początkowo należał do organizacji „Grunwald”, a od stycznia 1940 r. do ZWZ/AK ps. „Smuga”. Mianowany ppor. czw.  w., w jego firmie mieściła się pierwszy punkt dowodzenia Komendy Okręgu Pomorskiego ZWZ/AK. Służył w jego wydz. organizacyjnym. Aresztowany przez Niemców 16 lipca 1941 r., był więziony w Inowrocławiu (nr więźnia 4113). Wykupiony przez rodzinę 12 października, powrócił do pracy w ogrodnictwie i działalności konspiracyjnej. Ponownie aresztowany 13 listopada 1942 r., został uwięziony w Gdańsku i poddany brutalnemu śledztwu. 23 lutego 1943 r. osadzony w obozie koncentracyjnym Stutthof (nr więźnia 19 675). Ewakuowany 25 stycznia 1945 r., w lutym zbiegł i 17 marca powrócił do Włocławka

Objął ponownie firme ogrodniczą, a jednocześnie w latach 1948-1949 i 1951-1952 był zatrudniony na stanowisku kierownika Ogrodów Miejskich w Zarządzie Miasta.

W latach 1945-1948 był zaangażowany w działalność niepodległościową m.in. organizując pomoc dla represjonowanych b. członków AK i ich rodzin.

Działacz Polskiego Zw. Ogrodniczego, Ochotnicej Straży Pożarnej i Polskiego Zw. b. Więźniów Politycznych Obozów Koncentracyjnych (od 1945 r.) oraz ZBoWiD (od 1949 r.). W latach 1949-1963 członek zarządu okręgu w Bydgoszczy oraz w latach 1955-1959 prezes oddziału we Włocławku.

Zmarł 6 grudnia 1965 r. we Włocławku i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi z mieczami.

Żonaty dwukrotnie; z Heleną Zdzisławą Rosińską, z którą się rozszedł, a potem z Marią Dąbrowską.