Wacław Jakucuk

Urodził się 21 kwietnia 1894 r. w Białymstoku (Dobrzyniówce pow. Zabłudów?). Syn Kazimierza i Anny.

Uczył się w szkole realnej w Białymstoku, w 1915 r. ukończył siódmą klasę.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. sap. z 1 czerwca 1919 r., co najmniej od 1923 r. służył w baonie mostowym w Modlinie. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. sap., Od 1926 r. do co najmniej 1928 r. w 7 Okręgowym Szefostwie Saperów w Poznaniu. W 1932 r. służył w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii. Awansowany 19 marca 1939 r. na mjr. sap., był wówczas kierownikiem działu w Biurze Badań Technicznych Saperów w Warszawie.

Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Przebywał m.in. w obozie w Targoviste. W 1941 r. przekazany Niemcom, przebywał m.in. w oflagu VI E w Dorsten i VI B w Dössel. Uwolniony w 1945 r., 28 października powrócił do kraju.

Wstąpił do Milicji Obywatelskiej. W 1946 r. w stopniu mjr. służył w Warszawie.

Zmarł 2 grudnia 1970 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 58.

Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Jadwigą Skrobecką, miał córkę Halinę Annę (8 VII 1920–1944) i syna Janusza Kazimierza (22 VIII 1921–1944), żołnierza AK; oboje aresztowani przez Niemców 19 kwietnia 1944 r. i zamordowani.