Bojownikom niepodległości

Wacław Jankowski Ii

(1898–po 1932)

Urodził się 18 maja 1898 r. w Warszawie. Syn Wojciecha i Marii z Połatyńskich.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Madoliński”.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Z dniem 1 grudnia 1920 r. mianowany ppor. kaw., 1 grudnia 1922 r. awansował na por. kaw. Co najmniej od 1923 r. w 26 puł, zaś od 1928 r. w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W latach 1932–1933 był dowódcą IV plut. ckm 1 szw. Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii, zaś potem do 1934 r. III plut. ckm 1 szw. tej szkoły. 1 stycznia 1934 r. awansował na rtm. kaw. Od grudnia tego roku w 7 psk. Wiosną 1939 r. był komendantem szkoły podoficerskiej km Wielkopolskiej BK.

Podczas kampanii 1939 r. dowódca szw. ckm 7 psk. Brał udział w bitwie nad Bzurą, podczas której 11 września został lekko ranny pod Zbrożkową Wolą. Następnie przedostał się do Warszawy i wziął udział w jej obronie.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Virtuti Militari 5 kl.

Źródła

„Monitor Polski” nr 217/1932; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926–1939, Pruszków 1992; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Z. Szacherski, Wierni przysiędze, Warszawa 1966; Zmiany w wojsku, „Dziennik Ostrowski” nr 296/1934.