Urodził się 25 września 1884 r. w Warszawie. Syn Ignacego i Łucji z Biernackich. Brat Stanisława Kazimierza (zob.).
Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie, maturę uzyskał w Łowiczu. Ukończył politechnikę w Kijowie, uzyskując dyplom inżyniera architekta (1912 r.). Należał wówczas do „Bratniej Pomocy”.
Po studiach odbył obowiązkową służbę wojskową w charakterze jednorocznego ochotnika w baonie saperów w Kijowie.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Służył w wojskach technicznych. Po rewolucji w Rosji w czerwcu 1917 r. przeszedł do Dywizji Strzelców Polskich (potem 1 dywizji I Korpusu Polskiego). Był żołnierzem kompanii inżynieryjnej. Po demobilizacji korpusu w maju 1918 r. powrócił do kraju.
Od listopada 1918 r. w WP. Przebywał na wyższych kursach administracji państwowej w Warszawie. Po ich ukończeniu od 1919 r. oficer Dep. Spraw Morskich MSWojsk w Warszawie oraz w Urzędzie Marynarki Handlowej. W sierpniu 1920 r. w stopniu por. był dowódcą plutonu technicznego III baonu pułku morskiego.
W latach 1921-1923 kierownik działu administracyjno-technicznego w kierownictwie budowy portu w Gdyni. Zweryfikowany jako mjr sap. z 1 czerwca 1919 r., służył w szefostwie inżynierii i saperów DOK nr I w Warszawie (1923). Następnie (1924 r.) zastępca kierownika Kierownictwa Rejonowego Inżynierii i Saperów Warszawa-Podmiejska. W 1927 r. ukończył Wyższy Kurs Fortyfikacyjny. Przeniesiony do szefostwa saperów DOK nr VIII, w 1928 r. pozostawał w dyspozycji jego dowódcy, po czym 31 grudnia przeniesiono go w stan spoczynku.
Zamieszkał w Gdyni. Położył duże zasługi w tworzeniu instytucji społeczno-kulturalnych na Kaszubach. Potem mieszkał w Warszawie, gdzie prowadził biuro projektowe.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 1 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty z Anielą Jastrzębiec-Borowską, miał córkę Elżbietę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski „nr 64/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1992.