Bojownikom niepodległości

Wacław Michał Bandurski

(1893–1940?)

Urodził się 28 sierpnia 1893 r. w Baligrodzie. Syn Edwarda i Filomeny z Chrząszczów.

Artysta malarz i poeta.

W czasie I wojny światowej od 12 lub 14 października 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w 2 pp LP, od 1915 r. służył komp. technicznej. Brał udział w kampanii karpackiej, bukowińskiej, w działaniach na Lubelszczyźnie i Wołyniu. Był współwydawcą Świętalnej Jednodniówki Legionów (1914 r.). Ukończył kursy saperskie w Piotrkowie (1915 r.), Modlinie (1916 r.) i piechoty w Zambrowie (1917 r.). Uzyskał stopień sierż.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Ukończył kurs saperski w Starej Żuczce oraz szturmowy w Ober Scherautz (1918 r.).

Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918 r.). Następnie pełnił służbę w II Korpusie Polskim. Uczestniczył w bitwie pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do 18 listopada. Był więziony w Brześciu nad Bugiem.

Po zwolnieniu wstąpił do WP. Służył w wojskach kolejowych. W 1919 r. absolwent kursu specjalistycznego w Jabłonnie. 1 maja 1920 r. awansował do stopnia por. W 1921 r. ukończył kurs oficerski wojsk kolejowych w Krakowie. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. sap. z 1 czerwca 1919 r.

W 1923 r. pracował jako urzędnik kancelaryjny w ekspozyturze NNK (w likwidacji) w Łucku, zaś w roku następnym jako jej lustrator gospodarczy. W 1928 r. był urzędnikiem w starostwie w Lubomlu. W 1929 r. kolejno sekretarz, asesor i p.o. starosty powiatowego w Łucku. W 1939 r. zajmował stanowisko podreferendarza w Urzędzie Województwa Wołyńskiego w Łucku.

Członek Zw. Legionistów Polskich, działacz BBWR. W 1930 r. uczestniczył w kampanii wyborczej do parlamentu w ramach Wołyńskiego Zjednoczonego Obywatelskiego Komitetu Wyborczego.

W 1940 aresztowany przez Sowietów. Zapewne wkrótce potem został zamordowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 14 VIII 1924) z Zofią Kozioł, miał z nią syna Andrzeja (15 VI 1930-1990), mieszkającego w Australii, oraz córkę Barbarę.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; W. Milewska, M. Zientara, Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy 1914-1918, Kraków 1999; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; www.gemetix.republika.pl.