Urodził się 18 marca 1891 r. we wsi Browki.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 71 pp. Był p.o. dowódcy baonu sztabowego (1923) oraz dowódcą III baonu (1924). Następnie kwatermistrz 69 pp (1928). Awansowany 1 stycznia 1929 r. na ppłk. piech., sprawował funkcję komendanta PKU w Puławach (1932, 1935). Potem przeniesiony w stan spoczynku.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców w Warszawie i osadzony na Pawiaku.
Rozstrzelany jako zakładnik 2 marca 1942 r., najprawdopodobniej w obozie w Treblince.
Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.