Bojownikom niepodległości

Wacław Tadeusz Banaszewski

(1894–1940)

Urodził się 21 lutego 1894 r. w Boguszyńcu koło Koła. Syn Józefa i Michaliny z Piaseckich.

Działacz niepodległościowy ps. „Zuch”.

W czasie I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim w Rosji.

Od 1918 r. w WP. W okresie wojny z bolszewikami pełnił służbę w 27 kolumnie samochodowej 1 DP Leg, a potem był naczelnikiem VI rejonu powiatu wileńskiego. Po zakończeniu wojny zdemobilizowany. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. sam.

Mieszkał w Warszawie. Był właścicielem przedsiębiorstwa samochodowego w tym mieście.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 017/1 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.

Żonaty z Jadwigą z Murawskich, miał z nią syna Wacława.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski rezerw 1934.