Bojownikom niepodległości

Wacław Unger

1894–1940

Urodził się 2 czerwca 1894 r. w Warszawie. Syn Gracjana i Ksawery z Ruszkowskich.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 20 września 1914 do 1 stycznia 1916 r. był żołnierzem 1 part LP. W październiku 1915 r. w stopniu ogn. był podoficerem za frontem 2 baterii.

Po 1918 r. w WP. W składzie 1 pap leg brał udział w wojnie z bolszewikami. 1 stycznia 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. art. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

W okresie od 1 listopada 1923 do 31 grudnia 1924 r. był komendantem Straży Granicznej w Duniłowiczach.

Od 1926 r. w policji. W latach 1926-1928 służył w Urzędzie Śledczym w Warszawie. Od 1 października do 21 grudnia 1929 r. zajmował stanowisko komendanta powiatowego policji we Lwowie. W latach 1933-1934 był kierownikiem komisariatów w Kielcach i Olkuszu. Po 1934 r. awansował na podkomisarza. W 1936 r. przeniesiony na teren województwa białostockiego. Od 20 lutego 1937 r. kierownik II, a w sierpniu 1939 r. I komisariatu w Białymstoku.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 037/1 z 20 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na komisarza.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.