Urodził się 9 lipca 1895 r. w Leksynie pow. Płock. Syn Zygmunta i Józefy z Chrzanowskich.
Uczył się w gimnazjach w Kielcach i Radomiu.
Od 1916 r. członek POW w Kazimierzy Wielkiej ps. „Lis”. Na początku listopada 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Austriaków, po czym automatycznie przeszedł do WP.
Wstąpił do 1 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami. W 1920 r. ukończył szkołę oficerską i z dniem 1 października otrzymał stopień ppor.
Od jesieni 1920 do 1923 r. sprawował funkcję instruktora w Centralnej Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 2 w Grudziądzu. Z dniem 1 października 1922 r. awansował na por. piech. Następnie w 25 pp – dowodził plut. oraz komp. W 1935 r. przeniesiony w stan spoczynku.
W latach 1935-1937 dowodził komp. w Junackich Hufcach Pracy. Od 1 stycznia 1938 r. jako oficer kontraktowy był komendantem powiatowym PW w Radomiu, zaś wiosną 1939 r. zajmował analogiczne stanowisko w Radzyminie.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z pierwszych dni kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Rodziny nie założył.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1995; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1935-1945, Warszawa 1999.