Urodził się 6 stycznia 1895 r. w Cyrance. Syn Józefa i Katarzyny z Kurdzielów.
Uczył się w gimnazjum im. S. Konarskiego w Mielcu i tam w lutym 1916 r. uzyskał eksternistycznie maturę.
Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiego.
Od sierpnia 1914 r. był żołnierzem Legionów Polskich ps. „Czaykowski”. Służył w II plut. 2 komp. VI baonie. Ranny w nos podczas bitwy pod Krzywopłotami (listopad 1914 r.), leczył się w szpitalu w m. Krems. W styczniu 1915 r. powrócił do oddziału. Z powodu odnowienia się ran w lipcu leczył się w szpitalu w Opawie. Od 30 sierpnia w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. We wrześniu przydzielono go do plut. sztabowego w taborach podległych Komendzie Legionów.
Po kryzysie przysięgowym 1917 r. wcielony do Dowództwa Uzupełnień PKP w Bolechowie. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 56 pp uczestniczył w walkach na froncie włoskim. We wrześniu 1918 r. odkomenderowany na kurs oficerów rezerwy do Opawy, a potem przeniesiony do kadry 56 pp w Kielcach.
Od listopada 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. adm. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr adm., studiował w Wyższej Szkole Intendentury (1922-1924). Po ukończeniu szkoły co najmniej do 1928 r. w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury. W 1932 r. służył w Dep. Intendentury MSWojsk. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na ppłk. int. z wsw, wiosną 1939 r. sprawował funkcję szefa intendentury OK nr III.
Na tym stanowisku (i równocześnie szefa intendentury GO „Grodno”) wziął udział w kampanii 1939 r. Dostał się do niewoli sowieckiej. Więziony na Łubiance w Moskwie, a potem w łagrze. Uwolniony po podpisaniu umowy Sikorski-Majski, wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. 7 października 1941 r. objął stanowisko delegata szefa intendentury Dowództwa PSZ na terenie ZSSR. Razem z armią w 1942 r. opuścił Rosję, przechodząc na Bliski Wschód.
Po wojnie do 1948 r. służył w jednostkach brytyjskich na terenie Egiptu i Libanu. Awansował na płk. int. z wsw.
Dalsze jego losy są bliżej nieznane.
Zmarł 8 maja 1969 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Hampstead
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Kazimierą Zofią Tomkiel, miał z nią syna Andrzeja (28 III 1923-1944), który zginął podczas powstania warszawskiego.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Kresy we krwi 1939, Mińsk Mazowiecki 2012; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 87/1931; J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907-1918, Mielec 2008; J. Witek, Biogramy zasłużonych nauczycieli, absolwentów i uczniów Gimnazjum i Liceum w Mielcu, w: Księga Jubileuszowa 100 rocznicy powstania Gimnazjum i Liceum w Mielcu 1905-2005, Mielec 2005; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.