Urodził się 18 marca 1900 r. w Studziance pow. Biała Podlaska. Syn Pawła, rolnika, i Pauliny z Gruszeckich.
Do 1915 r. uczył się w szkole w Łomazach.
Wczasie I wojny światowej od 1917 r. w POW. Brał udział w rozbrojeniu Niemców w Studziance, Łomazach i Huszczy (11 listopada 1918). Następnie wstąpił do Wojska Polskiego.
Służył w szw. sztabowym Grupy „Bug”, walczącym z Ukraińcami w okolicach Uhnowa, Bełza i Żółkwi. Ranny w lewą rękę pod Lwowiem. Następnie w 7 puł. Awansował na kpr. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.
Powrócił wówczas do Studzianki, gdzie w 1928 r. należał do inicjatorów budowy pomnika 10. lecia niepodległości. Prawdopodobnie po 1923 r. należał do koła Związku Strzeleckiego w Łomazach. W 1929 r. przeniósł się do kupionego przez siebie majątku w kolonii Szymanowo pow. Biała Podlaska, gdzie gospodarował. Od 4 sierpnia 1938 r. należał do gminej spółdzielni w Łomazach (należał do jej zarządu).
Należał do Związku Peowiaków i Związku Inwalidów Wojennych RP.
Podczas II wojny światowej od 10 czerwca 1940 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK. W okresie realizacji planu „Burza” do 22 lipca 1944 r. służył w III baonie 34 pp AK.
Po wojnie należał do Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Łomazach i kółka rolniczego.
Należał do ZBoWiD i Ligi Ochrony Przyrody, współzałożyciel (w 1947 r.) Gminnego Chłopskiego Towarzystwa Łowieckiego w Łomazach. Sprawował w nim funkcję prezesa.
Zmarł 19 marca 1986 r. w Szymanowie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Łomazach.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Wiktorią Kozysa, miał synów Stanisława, Józefa i Stefana oraz córkę Jadwigę.
S. Hordejuk, Walenty Jarocki (1900–1986), „Echo Studzianki” nr 4/2013; „Monitor Polski” nr 259/1937.