Bojownikom niepodległości

Walerian Bogusławski

(1895-1940)

Urodził się 15 grudnia 1895 r. w Warszawie. Syn Tadeusza i Marii z Rzewuskich.
Uczył się w gimnazjum im. E. Konopczyńskiego w Warszawie, w którym w 1912 r. uzyskał maturę. Następnie do wojny studiował w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. wstąpił do armii rosyjskiej. Ukończył (1 lutego 1916 r.) skrócony kurs jazdy konnej w Moskwie, po czym dowodził plutonem i zwiadem konnym. W tym też roku podjął naukę w Akademii Wojskowej Prawniczej w Petersburgu.
W sierpniu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego. Dowodził w nim oddziałem korpuśnych zwiadowców i 12 listopada otrzymał stopień ppor. kaw. Po demobilizacji korpusu latem 1918 r. powrócił do kraju.
Od listopada 1918 r. w WP. Początkowo był młodszym oficerem, potem adiutantem, 7 puł. Uczestniczył w walkach z bolszewikami. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. kaw. Latem 1920 r. zajmował stanowisko adiutanta 201 pszwol. Ranny 10 października 1920 r.
Po zakończeniu wojny pełnił służbę w 3 pszwol (b. 201 pszwol). Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919, dowodził szw., potem był komendantem garnizonu w Wołkowysku. Ukończył roczny kurs w Oficerskiej Szkole Kawalerii w Grudziądzu oraz kurs doskonalenia w Rembertowie. W 1925 r. powrócił do 3 pszwol, w którym do 1930 r. sprawował funkcje dowódcy szw. ckm, kwatermistrza pułku i dowódcy szw. zapasowego. Awansowany 1 stycznia 1929 r. na mjr. kaw. W latach 1931-1932 r. studiował w WSWoj w Warszawie. Po ukończeniu nauki 21 listopada 1932 r. został szefem referatu materiałowego, a potem wydz. mobilizacyjnego w DOK nr X w Przemyślu. Wiosną 1939 r. był dublerem zastępcy dowódcy 24 puł. Następnie pełnił służbę w szefostwie komunikacji MSWojsk.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty z Wandą z Kuleszów, miał z nią dwóch synów.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 217/1932
Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. R[yżewski], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4/1994.