Walery Goetel

Urodził się 14 kwietnia 1889 r. w Suchej, Krakowskie. Syn Walentego, kolejarza, i Julii z Köhlerów. Brat Ferdynanda (zob.).

Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie, po czym studiował geologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1913 r. uzyskał doktorat w Wiedniu

W latach 1913-1918 pracował zawodowo jako asystent w zakładzie geologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1916 r. uzyskał hablitację. Od 1916 r. współredaktor czasopisma „Wierchy” (w latach 1928-1934 i 1947-1949 redaktor naczelny, potem członek komitetu redakcyjnego).

W latach 1919-1920 był przewodniczącym komitetu plebiscytowego spisko-orawskiego, zaś od 1921 do 1927 r. komisarzem rządu dla delimitacji granicy polsko-czechosłowackiej.

Od 1920 r. prof. nadzwyczajny, a od 1923 r. zwyczajny geologii Akademii Górniczej w Krakowie. Od 1929 r. prodziekan, od 2 czerwca 1930 do 1934  r. dziekan Wydz. Górniczego. W 1935 r. został prorektorem, a w 1939 r. rektorem tej uczelni. Funkcję rektora sprawował do 1950 r.

Autor licznych prac specjalistycznych. Twórca nowej gałęzi nauki – sozologii, łączącej problematykę ochrony przyrody z racjonalnym użytkowaniem jej zasobów.

Członek rady Ochrony Przyrody w Polsce, członek Polskiego Tow. Tatrzańskiego (od 1903 r.), działał w Sekcji Turystycznej do Robót w Tatrach, Komisji Przewodnickiej (1934-1935), Sekcji Ochrony Tatr (od 1913 r.) i Klubie Wysokogórskim.  Od 1918 r. członek Zarządu Głównego Polskiego Tow. Tatrzańskiego (1919-1936 i 1947-1950 wiceprzewodniczący, 1935-1947 jego prezes). Współorganizator parku narodowego w Tatrach. Członek korespondent Office International pour la Protection de la Nature w Brukseli. Członek Prezydium Asocjacji Słowackich Tow. Turystycznych (1931-1939).

Na początku lat 20. kierownik sekcji wioślarskiej AZS Kraków, a na przełomie lat 20. i 30. prezesem całego AZS Kraków.

Organizator i współorganizator kongresów naukowych. W 1930 r. brał udział w zjeździe geografów w Jugosławii, w 1931 r. w międzynarodowym kongresie ochrony przyrody w Paryżu, w 1932 r. w III międzynarodowym kongresie alpinistycznym w Chamonix, zaś w 1934 r. w IV kongresie w Cortina d`Ampezzo.

Podczas II wojny światowej w 1940 r. z jego inicjatywy otwarto Techniczną Szkołę Górniczo-Hutniczo-Mierniczą w Krakowie.  Brał udział w tajnym nauczaniu. Od 1944 r. członek konspiracyjnego Stronnictwa Demokratycznego. Z jego ramienia w 1945 r. wszedł w skład Krajowej Rady Narodowej. W tym też roku został rzeczoznawcą w polskiej delegacji na konferencji w Poczdamie.

W latach 1946-1957 członek Rady Naczelnej Stronnictwa Demokratycznego. Z jego ramienia poseł na Sejm Ustawodawczy PRL (1946-1951).

Od 1952 r. kierował zespołem katedr geologii na Wydz. Geologiczno-Poszukiwawczym Akademii Górniczej i Wydz. Geologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1960 r. przeszedł na emeryturę.

Członek rzeczywisty PAN, członek honorowy Tow. Geologicznego w Wiedniu, członek Amerykańskiego Tow. Geograficznego, 

Po połączeniu Polskiego Tow. Tatrzańskiego i Polskiego Tow. Krajoznawczego w Polskie Tow. Turystyczno-Krajoznawcze w latach 1950-1972 był przewodniczącym komisji turystyki górskiej Zarządu Głównego PTTK i członkiem jego Plenum. Członek Honorowy PTTK (od 1950 r.) oraz Polskiego Tow. Geologicznego.

Zmarł 6 listopada 1972 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentazru Rakowickim kwat. LXVII płn.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 kl., złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości oraz czechosłowackim orderem Białego Lwa 3 kl., francuską Legią Honorową 4 kl., jugosłowiańskim orderem św. Sawy 3 kl. włoskim orderem Korony 3 kl., w PRL otrzymał order Sztandaru Pracy 1 kl., Krzyża Grunwaldu 2 kl., Odrodzenia Polski 2 kl., trzykrotnie złoty Krzyż Zasługi.

Był żonaty.

Jest patronem ulicy w Krakowie, Warszawskiego klubu Wysokogórskiego, Zespołu Szkół w Suchej Beskidzkiej i schroniska na Hali Ornak w Tatrach. Posiadał doktorat h.c. Akademii Górniczej w Ostrawie (1950), Akademii Górniczo-Hutniczej (1960) i Politechniki Krakowskiej (1970).