Urodził się 25 września 1890 r. w Borodziance koło Kijowa.
Ukończył wojskową szkołę piechoty w Odessie i od 1914 r. pełnił zawodową służbę wojskową w armii rosyjskiej.
W czasie I wojny światowej został ranny. W 1915 r. przeszedł do Legionu Puławskiego. W stopniu ppor. piech. sprawował funkcję jego skarbnika. , a w latach 1916–1917 służył Dywizji Strzelców Polskich, dowodząc m.in. baonem. Następnie uczył się w Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu.
W końcu 1918 r. został zastępcą szefa i szefem sztabu Samoobrony Litwy i Białorusi.
Od 1919 r. w Wojsku Polskim. M.in. kierował referatem w Departamencie Naukowo-Szkolnym (Oddz. III Sztabu Generalnego).
W latach 1921–1922 przebywał na I kursie doszkalającym Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., od 1923 r. wykładowca, następnie do 1937 r. komendant Szkoły Broni Chemicznej (potem: Szkoły Przeciwgazowej) w Warszawie. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. SG piech. W 1933 r. przeniesiony do służby uzbrojenia. Następnie szef wydziału przeciwgazowego w Dowództwie Obrony Plot MSWojsk.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
H. Bagiński, Wojsko Polskie na wschodzie 1914–1920, Warszawa 1921; W. Chocianowicz, W 50 leccie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.