Urodził się 31 marca 1897 r. w Małej Panwi (obecnie część Małej Panwi-Ozimka) na Śląsku Opolskim. Syn Artura i Laury z Nawrotów (?).
Członek Organizacji Młodzieży Narodowej w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Od lutego 1919 r. należał do POW Górnego Śląska. Podczas I powstania śląskiego (sierpień 1919) dowodził nieudanym natarciem na Tarnowskie Góry. Wyparty z oddziałem na teren Zagłębia Dąbrowskiego, bezskutecznie próbował ponownie przekroczyć granicę Śląska.
Po likwidacji powstania wstąpił do WP. Mianowany ppor., podjął studia w Poznaniu, gdzie był założycielem i pierwszym prezesem Akademickiego Koła Górnoślązaków.
Po powrocie na Śląska w latach 1920-1921 w stopniu kpt. dowodził sotnią Policji Górnego Śląska w Rybniku. Tam też wykrył niemieckie składy broni.
Jako pierwszy oficer powstańczy poległ 3 maja 1921 r. podczas walk o Rybnik. Pochowany na cmentarzu w Radzionkowie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Jest patronem ulicy w Rybniku, w mieście tym przy rondzie gliwickim znajduje się kamień z tablicą upamiętniającą m.in. jego postać.
K. B[rożek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; „Monitor Polski” nr 292/1933 [po raz drugi odznaczony „Monitorem Polskim” nr 27/1934 jako Larisch]; T. Piskorski, Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego młodzieży narodowej (Członków Związku Młodzieży Polskiej – „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych) w okresie lat 1886-1936, Warszawa 1936.