Urodziła się 8 grudnia 1898 r. w Ruderce koło Kijowa. Siostra Ireny (zob.).
Podczas I wojny światowej wstąpiła do POW w Kijowie. Należała do niej prawdopodobnie do 1920 r.
Uczestniczyła w III powstaniu śląskim (1921 r.).
Ukończyła studia medyczne, uzyskując dyplom lekarski.
W niepodległej Polsce pracowała m.in. jako instruktorka PW Kobiet.
Podczas II wojny światowej uczestniczyła w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Uzyskała stopień kpt. Aresztowana przez Niemców, została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Później więziona w Ravensbrück. Po uwolnieniu (1945 r.) powróciła do Polski.
Pracowała zawodowo jako lekarz.
Zmarła 6 czerwca 1971 r. w Warszawie i została pochowana na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. P.
Odznaczona orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 87/1931; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.