Wanda Hermanówna

Urodziła się 25 grudnia 1893 r. w Podgórzu (obecnie część Krakowa). Córka Kazimierza i Kazimiery z Kuligów.
Ukończyła osiem klas Szkoły Wydziałowej oraz Szkołę Handlową we Lwowie.
Pracowała jako urzędniczka we lwowskim Namiestnictwie.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. była sanitariuszką w Legionach Polskich. Działała też m.in. w Lidze Kobiet we Lwowie i Zakopanem.
Od 1 listopada 1918 r. uczestniczyła w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku V. Była sanitariuszką.
W czasie trzydniowego ataku na Skniłów i Skniłówek dnia 29, 30 i 31 XII 1918 sanitariuszka Wanda Hermanówna z nieustraszoną odwagą spełniała swe obowiązki niejednokrotnie wynosząc i operując rannych pod gradem kul w huraganowym ogniu artylerii nieprzyjacielskiej. Dnia 4 I 1919 brała udział w kontrataku na Skniłówek i Skniłów zajęty przez Ukraińców opatrując rannych zaraz w pierwszej linii biegnąc wraz z pierwszą falą do ataku.
Awansowana na kpr. san., w latach 1919-1920 służyła w 4 pp leg i I baonie 4 psp. Brała udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim, wielokrotnie wyróżniając się na polu walki m.in. podczas ewakuacji rannych żołnierzy.
Ciężko ranna 21 września 1920 r. pod wsią Zaśpicze koło Sokółki, zmarła z ran 23 września w szpitalu polowym w Sokółce. Pochowana na Cmentarzu na Pęksowym Brzysku w Zakopanem.
Pośmiertnie odznaczona orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założyła.