Urodził się 4 sierpnia 1885 r. w Kroczowie Mniejszym koło Zwolenia. Syn Jana, cieśli, i Aleksandry z Pietrzyków.
Ukończył szkołę ludową w Radomiu, po czym wyuczył się zawodu piekarza. W latach 1905-1908 członek PPS.
Pracował w Nowym Tomyślu (do 1914 r.).
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Władysław”. Służył w 2 komp. VI baonu I Brygady. Chory, na początku lutego 1915 r. przebywał w szpitalu zorganizowanym w klasztorze OO. Reformatów w Kętach. Od października 1915 r. w 6 pp LP. Ranny 6 lipca 1916 r. w czasie bitwy pod Kościuchnówką. W 1917 r. w Inspektoracie Werbunkowym w Kaliszu.
W następstwie kryzysu przysięgowego w Legionach od lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie i Łomży.
Od 11 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 7 komp. 6 pp leg, awansując na plut. Brał udział w walkach z bolszewikami, szczególnie wyróżniając się podczas działań w rejonie Dźwińska.
W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W 1931 r. posiadał stopień st. majstra wojskowego. Służył w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa. 31 października 1936 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie prowadził sklep z wyrobami tytoniowymi.
Podczas II wojny światowej współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej i AK.
Zmarł 23 listopada 1973 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1920 r.) z Heleną Borecką, miał z nią synów Stanisława (ur. 1922), Henryka (ur. 1933) oraz córki Krystynę (ur. 1924) i Wandę (ur. 1929).
Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” 1931, nr 296.