Bojownikom niepodległości

Wiktor Bajer

(1895–1940)

Urodził się 23 marca 1895 r. w Rudkach Dąbrowskich. Syn Józefa i Katarzyny z Wolińskich.

W 1914 r. ukończył gimnazjum w Bochni.

W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Był żołnierzem 6 pp LP.

Od 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. int. z 1 czerwca 1919, służył w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym X (1923, 1924), w Rejonowym Zakładzie Żywnościowym w Jarosławiu (1928) i w 1932 r. w Składnicy Materiałów Intendentury w Siedlcach. Następnie (1934 r.) oficer żywnościowy 22 pp. Awansowany 19 marca 1938 r. na kpt. int., wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu zaopatrzenia 9 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003, J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 93/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.