(1892–1920)
Urodził się 5 kwietnia 1892 r. w Wilnie. Syn Klemensa.
Po 1918 r. w WP. Od stycznia 1919 r. służył w 41 pp. W stopniu kpt. piech. był dowódcą I baonu. Ciężko ranny 15 sierpnia 1920 r. podczas bitwy warszawskiej pod Borkowem. Leczył się w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie.
Zmarł z ran 9 grudnia 1920 r. w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., pośmiertnie otrzymał Medal Niepodległości.
Źródła
Ilustrowana Jednodniówka 41 Suwalskiego pulku piechoty. Wydana w dniu wręczenia sztandaru, Suwałki 1923; „Monitor Polski” nr 6/1934.