Urodził się 9 września 1898 r. w Krakowie. Syn Marcelego i Jadwigi z Ciechomskich. Uczył się w III gimnazjum w Krakowie, w którym w 1916 r. uzyskał maturę. Wstąpił wówczas do Legionów Polskich. W stopniu szer. od maja do grudnia służył w 2 baterii 1 part LP. Wcielony do armii austro-węgierskiej, zapewne po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. Od 1919 r. w WP. Służył w I Baonie Warszawskim. W listopadzie 1919 r. w stopniu ppor. art. był oficerem kadry Oficerskiej Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Później w 1 pap leg. Podczas walk z bolszewikami w 1920 r. został ranny. Na początku października sprawował funkcję dowódcy 5 klasy Oficerskiej Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. W 1921 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r. Mieszkał w Radomiu. Pracował jako jubiler. W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na kpt. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 63/1933; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii [1914-1921], Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.