Urodził się 18 września 1891 r. w Kostalau (?) na Morawach. Syn Wincentego i Wandy z Dwornickich.
Działacz niepodległościowy ps. „Dwernicki”.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, służył w 4 psp (1923, 1924) i 86 pp (1928). Z pułku tego 1 sierpnia 1932 r. skierowany do PKU w Rzeszowie w celu odbycia praktyki poborowej, od 1933 r. był tam kierownikiem referatu uzupełnień.
Działacz klubu „Resovia” Rzeszów. W latach 1938–1939 trener drużyny piłkarskiej.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. jako „Jan Pociej” brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Kawecki”. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944 r. W stopniu mjr. piech. służył w komendzie placu Śródmieście-Południe. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w stalagu X B w Sandbostel.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 171/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.