Bojownikom niepodległości

Wiktor Feliks Fiweger

(1865–1938)

Urodził się 1 listopada 1865 r. w Warszawie. Syn Antoniego Karola i Anny Elżbiety z Bergmanów. Teść Bolesława Florka (zob.).

Ukończył studia medyczne, uzyskując dyplom lekarski.

W 1904 r. powołany do armii rosyjskiej, brał udział w wojnie z Japonią.

Około 1906 r. zamieszkał w Irkucku, gdzie też pracował zawodowo.

Od 1918 r. w 5 Dywizji Syberyjskiej. W stopniu ppłk. lek. był szefem sanitarnym dywizji. Po jej kapitulacji (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli bolszewickiej. W 1921 r. powrócił do kraju. Zweryfikowany jako ppłk rez. lek .z 1 czerwca 1919 r.

Zmarł 5 grudnia 1938 r. w Lesznie Wlkp. i tam został pochowany na Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Marią Majewską, miał z nią synów Tadeusza (zob.) i Bolesława Feliksa Bohdana (2 VI 1901–18 XII 1940), inżyniera rolnictwa, oraz córki Kazimierę zamężną Szpunarową (zob.)  i Aleksandrę (1 V 1897–17 VIII 1989) zamężną Florek.

Źródła

„Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924.