Wiktor Grupa

Urodził się 30 listopada 1901 r. w Sierakowie w Wielkopolsce. Syn Antoniego i Teofili z Błochów.

W 1915 r. ukończył siedmioklasową szkołę powszechną. Następnie (w latach 1917-1918) był pracownikiem przy robotach torowych kolei.

Od 8 stycznia 1919 r. uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Walczył na froncie zachodnim m.in. pod Wolsztynem, Obrą i Kopanicą. Następnie w 4 komp. km 7 pstrz wlkp (potem: 61 pp). Uczestniczył w walkach z bolszewikami, w czasie ofensywy kijowskiej w maju 1920 r. został ranny. Poi rekonwalescencji przydzielony do 34 pp. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.

W latach 1922-1923 pracował w Sierakowskich Kopalniach Węgla S.A. Pracował przy wydobywaniu węgla brunatnego w szybkie „Kościuszko”. W następstwie redukcji pracowników został zwolniony z pracy.

Od 1924 r. w Policji Państwowej. W w stopniu posterunkowego służył na terenie pow. Brasław i Postawy. W 1939 r. pełnił służbę na posterunku we wsi Swatka gm. Miadzioł.

Członek Zw. Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919.

Podczas II wojny światowej po 17 września 1939 r. znalazł się na terenie okupacji sowieckiej. Ukrywał się w leśniczówce w okolicy Postaw. Aresztowany 19 grudnia, został zesłany do łagrów w Peczorze i Workucie. Pracował przy budowie magistrali kolejowej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 25 marca 1942 r. został uwolniony. Skierowany do Buzułuku, z Armią Polską w ZSSR ewakuowany do Persji, a potem na Bliski Wschód i do Egiptu. W składzie 5 KDP 2 Korpusu Polskiego brał udział w kampanii włoskiej 1944-1945. Walczył m.in. o Monte Cassino. Po zakończeniu wojny i przybyciu do Wlk. Brytanii (1 września 1946) w stopniu kpr. został zdemobilizowany. 28 kwietnia 1947 r. powrócił do Polski.

Od 22 maja 1947 r. pracował jako poborca podatkowy w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sierakowie. Od 1 lutego 1952 do 30 maja 1953 r. był referentem spraw socjalnych i kulturalnych. Zwolniony, z powodu komunistycznych represji nie mógł podjąć pracy umysłowej. Od 1 czerwca 1953 do 30 listopada 1955 r. pracował przy produkcji cegieł w miejscowej Cegielni Parowej. Następnie do 8 czerwca 1956 r. był cieślą w Poznańskim Przedsiębiorstwie Budowlanym w Szamotułach. Przejściowo (22 lipca-15 grudnia 1956) zatrudniony w tartaku-stolarni w Sierakowie. Od 16 grudnia 1956 r. przez dwa lata był zatrudniony w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Sierakowie. Schorowany, przeszedł na rentę.

Członek Koła ZBoWiD w Sierakowie, sprawował w nim funkcję sekretarza. 24 lutego 1972 r. mianowany przez Radę Państwa na ppor.

Zmarł 27 grudnia 1982 r. w Szamotułach. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Sierakowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty z Balbiną Jarysz, miał córki Irenę (ur. 1930), Annę (1931-2014), Barbarę (ur. 1936), Halinę (ur. 1948) oraz synów Floriana (ur. 1934), Ryszarda (ur. i zm. 1940) i Andrzeja (1950-2013).