Wiktor Jasiński

Urodził się 10 stycznia 1886 r. w pow. Stawiski (w 1887 r. we wsi Bojanówka pow. Radzyń Podlaski?). Syn Franciszka i Wiktorii z Konopków (?).

Pracował jako zecer.

Od 1904 r. należał do PPS. Aresztowany zapewne w czerwcu 1905 r., był więziony przez władze rosyjskie w X pawilonie warszawskiej cytadeli, a następnie w twierdzy modlińskiej, skąd w maju 1906 r. został zwolniony. W tym też roku wstąpił do Organizacji Bojowej PPS, jednak nie brał udziału w akcjach bojowych. Po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Od 1907 r. pracował w technice partyjnej w Zagłębiu Dąbrowskim. Kierował drukarnią okręgu, uczestniczył w drukowaniu wydawnictw partyjnych m.in. „Górnika” i „Łodzianina”. Poszukiwany przez policję wyjechał do Krakowa, a stamtąd do Warszawy, gdzie pracował jako zecer w centralnej drukarni PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Wkrótce aresztowany, po czym skazany na dwa lata zesłania do guberni wołogodzkiej. Zbiegł z zesłania i pod przybranym nazwiskiem kontynuował pracę w Warszawie, a następnie w Wawrze (obecnie część Warszawy). Zagrożony aresztowaniem, w 1909 r. przeniósł się z drukarnią do Kijowa i tam do 1912 r. uczestniczył w drukowaniu „Robotnika”. W 1912 r. wstąpił do PPS-Opozycji i w czerwcu tego roku wszedł w skład Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego. W drugiej połowie 1912 r. wyemigrował do Brazylii. W 1914 r. powrócił do Warszawy, gdzie podjął dalszą działalność polityczną. 9 czerwca aresztowany przez władze rosyjskie pod zarzutem przynależności do PPS-Opozycji. Osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli, a następnie był więziony w Orle, Archangielsku, Moskwie, Witebsku, Siebierzu. Wobce wybuchu rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji nie doszło do jego rozprawy sądowej. Zwolniony, powrócił do Polski.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Przeciwny działalności Rajmunda Jaworowskiego, po jego odejściu z PPS po 1928 r. powrócił do działalności partyjnej. Pracował jako zecer w redakcji „Robotnika”.

Należał do Stow.  b. Więźniów Politycznych.

Zmarł 6 czerwca 1929 r. w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.