Urodził się 29 lipca 1888 r. we wsi Słupy gm. Bądków pow. Nieszawa. Syn Franciszka.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w armii rosyjskiej. Uzyskał stopień por. piech.
Na początku 1918 r. dowodził komp. techniczną II Korpusu Polskiego na Ukrainie. Po kapitulacji korpusu po bitwie pod Kaniowem (12 maja 1918) w POW ps. „Głowacz”. Przez siedem miesięcy sprawował funkcję komendanta Komendy Miejscowej 1 okręgu rówieńskiego.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, był p.o. komendanta kadry baonu zapasowego 32 pp (1923). Awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr. piech., w 1924 r. był dowódcą II baonu. Od 23 maja 1927 do 20 kwietnia 1929 r. komendant kadry Marynarki Wojennej w Świeciu. Następnie przeniesiony w stan spoczynku.
Pracował jako naczelnik wydz. wojskowego Urzędu Województwa Pomorskiego w Toruniu. Brał udział w tworzeniu konspiracji przed wybuchem II wojny światowej.
Członek zarządu koła Stow. Urzędników Państwowych w Toruniu (od 30 kwietnia 1930), prezes Zarządu Okręgu Pomorskiego Zw. Rezerwistów (od 29 października 1938 r.).
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 111/1931; Polskie Państwo Podziemne na Pomorzu 1939-1945, Toruń 1999; „Rezerwista” nr 1/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Życie Urzędnicze” nr 7/1930.