Urodził się 20 kwietnia 1873 r. w Łysej Górze pow. Skałat. Syn Stanisłąwa i Michaliny. Ukończył gimnazjum w Tarnopolu (1891), po czym w latach 1891-1893 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika w 15 pp. 22 grudnia 1894 r. powołany do zawodowej służbie wojskowej. Jako dowódca plut. służył w 15 pp. 24 grudnia mianowany ppor. piech. 14 kwietnia 1900 r. skierowany na praktykę w żandarmerii, od 1 maja 1901 r. oficerżandarmerii. 1 listopada 1904 r. awansował na por. żand. Służył na terenie Czech, a potem Galicji. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim m.in. uczestniczył w bitwie pod Gorlicami. Następnie w naczelnym dowództwie żandarmerii we Lwowie. W 1917 r. awansował na mjr. żand. Ze względu na podejrzenia władz zwierzchnich o niepodległościową działalność przeniesiony ze Lwowa. Od 5 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Od 11 listopada był zastępcą dowódcy żandarmerii obrony. Uzyskał stopień ppłk. żand. ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 r. Pozostawał wówczas w rezerwie. Zweryfikowany jako ppłk rez. żand. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Od 15 listopada 1919 do 10 listopada 1921 r. był organizatorem i komendantem Policji Państwowej w Małopolsce. Następnie (do 31 marca 1922) zastępca komendanta głównego. Od 18 kwietnia 1922 do 17 marca 1923 r. komendant główny Policji Państwowej w stopniu inspektora generalnego. Z dniem 1 lutego 1924 r. pozostawał w stanie spoczynku. Od 1927 r. sędzia przysięgły we Lwowie. Prezes Zw. Obrońców Lwowa, Zw. Oficerów Rezerwy, Małopolskiej Straży Obywatelskiej, członek zarządu Zw. Rezerwistów, Zw. Strzeleckiego. Wiceprezes Zw. Plantatorów. Członek rady głównej Zw. Ziemian we Lwowie. Pracował jako członek rady nadzorczej Zw. Producentów Mleka we Lwowie. Od 1934 r. mieszkał w Chodorowie. Podczas II wojny światowej po agresji sowieckiej z 17 września 1939 r. aresztowany przez Sowietów. Osadzony w Tłumaczu, a następnie w Stanisławowie. 24 grudnia przewieziony do Chersonia, a następnie do Mikołajowa. Prawdopodobnie zamordowany wiosną 1940 r. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości. Żonaty (od 1899 r.) z Jadwigą Krauze.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; R. Litwiński, Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne, Lublin 2007; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2,.Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.