Bojownikom niepodległości

Wilhelm Bobek

1889–1959

Wilhelm BobekUrodził się 7 stycznia 1889 r. w Ornontowicach pow. Pszczyna. Syn Jana i Anny z Drżężlów.

Ukończył Akademię Sztuki Graficznej i studia polityczno-dziennikarskie w Lipsku (1913).

Od 1904 r. należał do tajnej organizacji młodzieży polskiej w Gliwicach (ruch elsów). Aresztowany w 1905 r. Od 1907 r. był członkiem PPS w Nadrenii i Saksonii.

Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego, zaś od 1914 r. do POW.

Aresztowany, został wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie francuskim. Ciężko ranny pod Verdun. Urlopowany, w 1915 r. nawiązał kontakt z działaczami niepodległościowymi, za co był więziony w Magdeburgu i Eulenburgu. Od 1917 r. ponownie na froncie francuskim.

Po powrocie na Śląsk (1918) brał czynny udział w pracach POW. Uczestniczył w trzech powstaniach śląskich (1919-1921). Sprawował funkcję zastępcy dowódcy baonu.

Podczas plebiscytu kierownik powiatu gliwickiego, po czym zastępca przewodniczącego Naczelnej Rady Ludowej (1921). Po połączeniu Górnego Śląska do Polski członek Śląskiej Rady Wojewódzkiej (1922-1923).

Działacz PPS. Był członkiem kierownictwa obwodowego partii. Należał do współorganizatorów Zw. Powstańców Górnośląskich PPS, a następnie kierował pracą kulturalno-oświatową związku. W latach 1918-1925 był członkiem redakcji „Gazety Robotniczej” oraz redaktorem naczelnym „Powstańca Śląskiego”. W latach 1922-1930 wydawał „Śląski Przegląd Gospodarczy”.

W lipcu 1923 r. wybrano go na sekretarza Tow. Budowy Domów Robotniczych na Górnym Śląsku, wykładał na kursach Tow. Uniwersytetów Robotniczych. Przez kilka lat był prezesem okręgu Zw. Strzeleckiego na Górnym Śląsku.

W latach 1930-1939 pracował jako przewodniczący II Izby Orzekającej Wyższego Urzędu Ubezpieczeń.

W czasie kampanii 1939 r. należał do sztabu oddziałów tworzonych na bazie członków d. POW Górnego Śląska. Podczas okupacji przebywał na terenie Zagłębia Dąbrowskiego i Śląska.

Po 1945 r. należał do PPS, a od grudnia 1948 r. do PZPR. Brał udział w organizowaniu administracji miejskiej w Katowicach, pracował jako kierownik personalny w Jaworznicko-Mikołowskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego i jako kierownik handlowy w Spółdzielni Transportowej „Silesia”. Wykładał w Technikum Drukarskim w Katowicach.

Zmarł 10 grudnia 1959 r. w Katowicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 10 II 1934) z Marią Podlejską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1931, 259/1937
Źródła

A. K[wiatek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 260/1931, 259/1937; H. Rechowicz, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985.