Wilhelm Fojcik

Urodził się 6 czerwca 1879 r. w Przegędzy pow. Rybnik. Syn Józefa i Marianny z Piątków.

Ukończył gimnazjum w Bytomiu, po czym podjął studia weterynaryjne w Berlinie.

Przed I wojną światową pracował zawodowo jako kolejarz na terenie Górnego Śląska.

Po zakończeniu wojny wstąpił do POW Górnego Śląska. Zajmował się przygotowywaniem kolejarzy do powstania, za co został w 1919 lub 1920 r. aresztowany przez Niemców i skazany na dwa i pół roku więzienia.

Zwolniony pod warunkiem opuszczenia Śląska, zamieszkał na terenie Wielkopolski. W kwietniu 1920 r. został kierownikiem wydz. kolei i poczt w Polskim Komitecie Plebiscytowym.

W okresie III powstania śląskiego (od maja 1921) był członkiem Naczelnej Rady Kolejowej. Kierował ruchem kolejowym, zarówno wojsk powstańczych, jak i cywilnym.

Po przyznaniu części Śląska Rzeczypospolitej od 1922 r. organizował przejmowanie stacji kolejowych przez polski personel.

W 1922 r. wybrany z listy państwowej do Sejmu RP, był członkiem klubu Narodowo-Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy i Klubu Parlamentarnego Chrześcijańskiej Demokracji. 28 kwietnia 1924 r. zrzekł się mandatu.

W 1925 r. objął stanowisko naczelnika wydz. ruchu i zastępcy burmistrza Rybnika. W 1930 r. został naczelnikiem wydz. ruchu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. kierował ewakuacją ludności ze Śląska na wschód. Po jej zakończeniu na mocy wyroku sądu niemieckiego wydalony ze Śląska, pracował jako urzędnik w magistracie w Chrzanowie.

Po zakończeniu wojny sprawował funkcję dyrektora DOKP Katowice. Był organizatorem pracy kolei dla przemysłu węglowego. W 1957 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 3 października 1970 r. w Katowicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl.

Opublikował: Służba kolejowa w akcji powstańczej, w: Pamiętniki powstańców śląskich t. I (Katowice 1957).

Żonaty z Elżbietą Tronkówną.