Brat Henryka (zob.) i Władysława (zob.).
Ukończył gimnazjum w Krakowie (1913 r.).
Pracował jako nauczyciel ludowy.
W czasie I wojny światowej od 3 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w II baonie 3 pp LP. 27 maja 1915r. skierowany do szkoły podchorążych, po jej ukończeniu 1 sierpnia przydzielony do 6 pp LP. Początkowo w 1 komp., od 4 sierpnia był zastępcą dowódcy okm II baonu 6 pp LP. W listopadzie 1915 r. chory, przebywał w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie. Po powrocie do pułku z dniem 1 kwietnia 1916 r. mianowany chor. piech. Wyróżnił się podczas bitwy pod Kościuchnówką, w trakcie której 6 lipca dostał się do niewoli rosyjskiej. Awansowany na ppor. piech. ze starszeństwem z 15 lipca.
Od 1919 r. w WP. Służył w dowództwie 7 DP i DOGen Warszawa, skąd w stopniu kpt. piech. W kwietniu 1920 r. przeniesiono go do komisji weryfikacyjnej armii gen. Józefa Hallera w Oddz. V sztabu MSWojsk. W lipcu 1920 r. awansował na mjr. piech. (z 1 kwietnia).
Po wojnie do września 1921 r. w Oddz. V sztabu MSWojsk, a potem w Oddz. V Sztabu Generalnego. Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919, 15 maja 1923 r. skierowany na cztery miesiące do Dep. X Spraw Poborowych MSWojsk. Następnie był kierownikiem referatu w wydz. spraw poborowych Dep. I Piechoty MSWojsk. Od 16 grudnia sprawował funkcję komendanta PKU w Szubinie, od 24 września 1926 r. PKU w Inowrocławiu, skąd w 1928 r. czasowo przeniesiono go do PKU w Jarosławiu. Potem ponownie PKU w Inowrocławiu. Z dniem 1 stycznia 1929 r. awansował na ppłk. piech. Od 2 października 1935 r. był szefem wydz. uzupełnień w Dep. Uzupełnień MSWojsk.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i czterokrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na płk.
Żonaty z Zofią Żabczyńską, miał z nią syna Wilhelma Jan (28 V 1921-7 V 1943), ppor. WP, „ciechociemnego”, rozstrzelanego przez Niemców w Warszawie, oraz córkę Zofię (1924-IX 1944), żołnierza AK, zamordowaną z matką podczas powstania warszawskiego.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rok bojów na Polesiu 1915-1916, Warszawa 1917; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.