Urodził się 22 czerwca 1896 r. w Jaśle. Syn Jerzego i Marii z Wójcików
Jako uczeń VIII klasy gimnazjum 8 września 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 4 komp. 2 pp LP. Będąc na urlopie, 2 marca 1915 r. uzyskał eksternistyczne maturę w Wiedniu Chory, w czerwcu 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym w Besztercze. Następnie przydzielony do 6 pp LP, w składzie 7 komp. 12 września wyruszył na front. Ranny w rękę 29 października na Wołyniu. Awansował na kpr. 6 kwietnia 1916 r. zwolniony z Legionów.
Po sześciotygodniowym pobycie w domu 15 maja powołany do armii austro-węgierskiej. Przydzielony do 57 pp, ukończył szkołę oficerów rezerwy w Opawie. Z dniem 12 listopada mianowany chor. piech. Od 1 grudnia uczestniczył w walkach na froncie włoskim. Ciężko ranny w lewą pierś 25 maja 1917 r. pod S. Giovanni, do 15 lutego 1918 r przebywał w szpitalu. Następnie powrócił do pułku.
Na początku listopada z pułkiem przybył do Tarnowa. Po rozpadzie władz austriackich automatycznie przeszedł do WP.
Do 2 lipca 1920 r. w stopniu ppor. i por. piech. walczył z Ukraińcami i bolszewikami. Służył w III baonie 16 pp oraz jako dowódca komp. km w baonie szturmowym 6 DP. Następnie dowódca komp. km oraz adiutant I baonu 16 pp.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, od 2 lipa 1922 r. w 73 pp. Był dowódcą szkoły podoficerskiej, I oficerem sztabu 23 DP (1923, 1924). Następnie powrócił do pułku i do 9 marca 1930 r. sprawował funkcję dowódcy I baonu. Potem w KOP. Do końca 1936 r. komendant rejonu PW przy Brygadzie KOP „Grodno”. Następnie był kwatermistrzem baonu KOP „Skałat”. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. adm., od 15 czerwca 1939 r. dowodził III baonem 37 pp.
Na jego czele uczestniczył w kampanii 1939 r. Podczas bitwy nad Bzurą 16 września ranny w głowę, pozostał w szeregach. Ponowie ranny 19września w rejonie Brochowa, dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau.
Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały alianckie, wyjechał do Włoch, gdzie podjął służbę w 2 Korpusie Polskim. Był komendantem m. Bari. Po przybyciu korpusu do Wlk. Brytanii został komendantem obozu repatriacyjnego. 5 grudnia 1947 r. powrócił do Polski.
Zmarł w 1979 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Virtuti Militari 5 kl. i Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty, miał potomstwo.
IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; P.A. Kukuła, Piechurzy kutnowskiego pułku, Łódź 1977; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915); „Monitor Polski” nr 140/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.