Bojownikom niepodległości

Wilhelm Leist

(1896-po 1939)

Urodził się 15 maja 1896 r. w Krakowie. Syn Gustawa i Marii z Moszczyńskich.

Członek Polowych Drużyn „Sokoła”.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 komp. 2 pp LP. Chory, w połowie lutego 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym związkowym nr 2 w Wiedniu. W 1917 r. w oddziale telefonicznym Komendy Legionów.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w komp. telegraficznej korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Od 1918 r. w WP. W grudniu tego roku służył w żandarmerii w Nisku.

W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W 1932 r. posiadał stopień chor. Służył wówczas w 32 pp. W marcu 1939 r. był oficerem żywnościowym pułku.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 48/1932
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 48/1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.