Urodził się 10 marca 1890 r. w Wojsławiu pow. Mielec. Syn Jana i Antoniny z Drzyzgów. Uczeń gimnazjum w Mielcu. W okresie nauki szkolnej był jednym z inicjatorów powstania klubu sportowego oraz drużyny skautów. Należał do organizacji niepodległościowej „Orzeł Biały” i do PDS. Po uzyskaniu matury (1913 r.) podjął obowiązkową służbę w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. W szeregach tej armii uczestniczył w walkach do 1918 r. Po rozbrojeniu okupantów od listopada 1918 r. w WP. Początkowo służył w Powiatowej Komendzie w Mielcu, a następnie brał udział w wojnie z bolszewikami w składzie 1 baonu telegraficznego. Zweryfikowany jako kpt. łączn. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. był p.o. II baonu telegraficznego 1 płączn. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. łączn., był dowódcą V baonu 1 płączn (1925). Następnie w Dep. Inżynierii MSWojsk (1928), w 1932 r. służył w 1 Grupie Łączności, a potem był szefem łączności OK nr I w Warszawie. 19 marca 1939 r. awansowany na ppłk. łączn., był wówczas szefem wydz. wyszkolenia Dowództwa Łączności MSWojsk. Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, dotarł do Lwowa. Tam 15 września został dowódcą łączności Grupy Obrony Lwowa. Po kapitulacji załogi miasta (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansował na płk. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego (Warszawa 2003); Dokumenty obrony Lwowa 1939 (Warszawa 1997); Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939; J. Witek: Biogramy zasłużonych nauczycieli, absolwentów i uczniów Gimnazjum i Liceum w Mielcu, w:Księga Jubileuszowa 100 rocznicy powstania Gimnazjum i Liceum w Mielcu 1905-2005 (Mielec 2005); Monitor Polski nr 251/1931.