Urodził się 4 kwietnia 1885 r. w Żyrardowie. Syn Jana, urzędnika, i Anny z Brysiaków.
Ukończył czteroklasową szkołę rzemieślniczą oraz kursy buchalteryjne w Warszawie.
W latach 1900-1904 pracował jako praktykant biurowy w Żyrardowie, a potem w zakładzie malarskim w Warszawie.
Od 1904 r. należał do PPS. W końcu 1905 r. aresztowany przez władze rosyjskie, przez kilka miesięcy był więziony na Mokotowie i w cytadeli. Od 1906 r. w PPS-Frakcji Rewolucyjnej.
W latach 1907-1909 odbywał służbę wojskową w armii rosyjskiej. Jako starszy podoficer był żołnierzem Pułku Izmaiłowskiego w Petersburgu. Przeniesiony do rezerwy, posiadał stopień chor.
Zamieszkał w Żyrardowie, gdzie też pracował zawodowo. Prawdopodobnie od 1910 r. należał do PPS-Lewicy. Był inwigilowany przez władze rosyjskie.
Po wybuchu wojny w sierpniu 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył w niej do marca 1917 r.
Po rewolucji w Rosji przeszedł do 1 puł w I Korpusie Polskim. Po demobilizacji korpusu w 1918 r. pełnił służbę w POW w Kijowie. Potem powrócił do kraju i zamieszkał w Żyrardowie.
Prowadził tam zakład robót dekoracyjno-malarskich.
W listopadzie 1918 r. był komisarzem I Okręgu Straży Obywatelskiej m. Żyrardowa.
Członek, następnie przewodniczący zarządu miejskiego NZR. W 1919 r. został radnym miejskim.
W 1919 r. wybrany do Sejmu Ustawodawczego z listy Zw. Ludowo-Narodowego w okręgu wyborczym nr 15 (Grodzisk). Był członkiem klubu NZR. Funkcję poselską sprawował do 1922 r.
Latem 1920 r., wobec trudnej sytuacji militarnej kraju, wstąpił ochotniczo do WP. W szeregach 205 pp Armii Ochotniczej brał udział w walkach z bolszewikami. Później zdemobilizowany.
Założyciel i wieloletni prezes Spółdzielni Spożywców „Praca”, członek Stow. Spółdzielczego „Siła”, Tow. Opieki nad Żołnierzem Polskim oraz „Sokoła”. Inicjator utworzenia czytelni i biblioteki robotniczej. W latach 30. pracował jako kierownik wydz. gospodarczego Kasy Chorych w Łodzi. Od kwietnia 1936 r. otrzymywał rentę inwalidzką.
Podczas kampanii 1939 r. brał udział w cywilnej obronie Warszawy.
Poległ 25 września 1939 r. w warszawskim ratuszu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Był dwukrotnie żonaty; z pierwszą miał syna Tadeusza (1916-1990), a po jej śmierci z Marią Dzikiewicz, z którą miał dwóch synów.
A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 140/1938; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000.