Urodził się 19 stycznia 1898 r. w Stopnicy. Syn Ludwika i Magdaleny z Kulińskich. Brat Stefana (zob.).
Działacz niepodległościowy ps. „Zawisza”.
W niepodległej Polsce od 1922 r. w Policji Państwowej. Co najmniej od 1928 r. pełnił służbę na terenie powiatu sandomierskiego na posterunkach w Jurkowicach, Staszowie (od 2 kwietnia 1936) i Rytwianach (od 14 września 1937 r.). W 1938 r. posiadał stopień st. posterunkowego. Awansowany 1 kwietnia 1939 r. na przodownika, 1 czerwca został komendantem posterunku w Bogorii.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 027/4 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 93/1938.