Urodził się 4 lutego 1870 r. Syn Franciszka i Karoliny z d. Mienda (?).
Mieszkał m.in. w Kolonii Ksawera (obecznie część Będzina). Pracował jako robotnik. W 1899 r. aresztowany przez władze rosyjskie, wyrokiem sądu w Piotrkowie został skazany na dwa lata zesłania do guberni smoleńskiej. Po odbyciu wyroku w 1901 r. powrócił do domu. Podjął pracę w warsztacie.
Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej w listopadzie 1904 r. zmobilizowany do armii, wkrótce zbiegł i 6 kwietnia 1905 r. przekroczył granicę Galicji. W 1907 r. zamieszkał w Krakowie, skąd wkrótce przeniósł się do Chrzanowa.
Pracował jako kowal w fabryce wagonów w Sanoku.
Był przewodniczącym komitetu PPSD i Zw. Metalowców.
W czasie I wojny światowej założyciel piekarni „Przyszłość” i przewodniczący stow. Posada Olchowska, stanowiącego konsum robotniczy.
Założyciel komórki POW w fabryce.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wielopolu (obecnie część Zagórza) pow. Sanok. W końcu lat 30. pozostawał na emeryturze.
Zmarł po 1958 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał sześcioro dzieci dzieci m.in. synów Juliana Teodora (zob.), Leona, Henryka (ur. 1906)
P. Łossowski, Zerwane pęta. Usunięcie okupantów z ziem polskich w listopadzie 1918 roku, Warszawa 1986; „Monitor Polski” nr 259/1937; A. Olejko, Powstanie i działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Sanoku, „Gazeta Sanocka – Autosan” nr 18/1989; B. Wanielista, „Odnajdę Twój grób Piłsudczyku”, „Głos Przemienienia” nr 46/2006.