Bojownikom niepodległości

Wincenty Grentz

(ok. 1871-1931)

Urodził się około 1871 r. we wsi Falborz pow. Włocławek. Syn Jana.

Ukończył trzy klasy gimnazjum w Piotrkowie, po czym został uczniem tokarskim w miejscowej fabryce wyrobów metalowych. Następnie zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował jako mechanik w elektrowni.

Od 1905 r. członek PPS i jednocześnie przewodniczący zw. zawodowego metalowców w zakładzie. Po rozłamie w PPS (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W październiku 1907 r. aresztowany przez władze rosyjskie, przez osiem miesięcy był więziony w Łodzi. Następnie skazany na dwa lata zesłania do guberni wołogodzkiej. Po odbyciu kary w 1910 r. powrócił do kraju.

Działał w PPS.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. W 1928 r. pracował w jednym z przedsiębiorstw Państwowego Monopolu Tytoniowego.

Działacz związkowy; od jesieni 1928 r. członek Zarządu Głównego Federacji Pracy Przemysłu Tytoniowego i Gałęzi Pokrewnych. W maju 1929 r. wybrany prezesem Zarządu Oddziału Rzemieślników przy Federacji. Był również członkiem Wyd. Centralnego Generalnej Federacji Pracy.

Zmarł 8 lutego 1931 r. w Warszawie.

Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

R. Matera, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 177/1938.