Wincenty Guzowski

Urodził się 5 kwietnia 1896 r. we Włocławku. Syn Aleksandra, ogrodnika, i Marii z Lubomskich. Brat Stanisława (zob.) i Wacława (zob.).

Przez brata Stanisława wprowadzony w działalność niepodległościową.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 4 komp. III baonu 1 pp LP. W końcu października 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Cieszynie. Następnie w III plut. 4 komp. IV baonu 5 pp LP. Ranny 5 lipca 1916 r. w czasie bitwy pod Kościuchnówką, leczył się w szpitalu Czerwonego Krzyża w Radomiu. Po rekonwalescencji powrócił do komp.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie.

Zwolniony, powrócił do Włocławka i podjął służbę w POW.

W 1919 r. wstąpił do Straży Granicznej. Służył w placówce w Aleksandrowie Kujawskim, a na początku 1920 r. przeniesiony został na obsadzone przez WP Pomorze.

W 1920 r. wstąpił do WP. Służył w 4 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami. W 1921 r. w stopniu wachm. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Grudziądzu. Prowadził hurtownię materiałów piśmienniczych, zaś w 1939 r. był przedstawicielem handlowym w branży papierniczej w Bydgoszczy.

Działacz Polskiego Zw. Zachodniego.

Podczas II wojny światowej wobec groźby aresztowania przez Niemców jesienią 1939 r. przeniósł się z Bydgoszczy do Włocławka. Tam od 1940 r. kierował filią rodzinnej firmy Ogrodnictwo A. Guzowski. W 1941 r. wysiedlony do Łodzi, skąd dzięki staraniom rodziny za zgodą Niemców powrócił do Włocławka.

Wiosną 1941 r. podjął działalność konspiracyjną w szeregach ZWZ/AK ps. „Siara”. Mianowany ppor. cz. w. został oficerem do specjalnych zleceń zastępcy szefa sztabu Komendy Okręgu ZWZ/AK Pomorze kpt. Józefa Grussa. Jednocześnie kierował punktem wywiadu we Włocławku. Po aresztowaniu brata Wacława (13 listopada 1943) przeszedł tylko do działalności w wywiadzie. Na terenie Włocławka był koordynatorem siatki informacyjno-wywiadowczej dalekiego zasięgu Komendy Głównej AK. W 1944 r. aresztowany przez Niemców, po kilku tygodniach z braku dowodów na pracę konspiracyjną został zwolniony. Działalności konspiracyjnej już nie podjął.

Mieszkał we Włocławku i pracował w ogrodnictwie. W 1947 r. powrócił do Bydgoszczy, gdzie pracował w Zakładach Radiowych „Eltra”. Na początku lat 70. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 6 czerwca 1977 r. w Bydgoszczy i tam został pochowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 1928 r.) z Eugenią Zem, miał córkę Danutę (ur. 5 V 1929) zamężną Wullert, mgr ekonomii, i syna Zbigniewa (ur. 14 IX 1930), z wykształcenia muzyka.