Wincenty Łąkowski

Urodził się 20 października 1888 r. w Płońsku. Syn Józefa i Józefy z Rakowskich.

Pracował jako ślusarz.

Od 1905 r. należał do PPS ps. „Longinus”, „Jerzyk”. Po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) w PPS-Lewicy. Aresztowany przez władze rosyjskie, w 1906 r. był więziony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. W latach 1908-1910 przebywał na zesłaniu na Syberii.

Po odbyciu kary powołany do służby wojskowej, jako maszynista służył w baonie w kolei wschodniochińskiej w Mandżurii.

W czasie I wojny światowej w latach 1915-1917 walczył na froncie zachodnim, obsługując koleje przyfrontowe. Po rewolucji lutowej w Rosji (1917 r.) członek komitetu żołnierskiego baonu wojsk kolejowych na terenie Besarabii. Z ramienia PPS-Lewicy był delegatem na II Zjazd Rad (listopad 1917) i na II Zjazd Lewicy Wojskowych Polaków (grudzień 1917). Sprawował funkcję sekretarza Rady Delegatów w guberni mińskiej. W 1918 r. powrócił do kraju.

Wstąpił wówczas do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Był współpracownikiem Wydziału Wojskowego Komitetu Centralnego partii i agitatorem wśród żołnierzy garnizonu warszawskiego. W latach 1918-1919 sprawował też funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Byłych Wojskowych Polaków armii rosyjskiej. We wrześniu 1919 r. aresztowany przez władze polskie, został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Latem 1920 r. zbiegł z więzienia i przeszedł na stronę bolszewicką. Tam w 1921 r. oficer polityczny Armii Czerwonej.

Po powrocie do Polski 2 września 1921 r. został aresztowany i do 19 września 1923 r. był więziony. Po zwolnieniu wyjechał do Francji, gdzie pracował jako frezer. W 1933 r. powrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie. Do 1939 r. pracował jako mechanik w Państwowych Zakładach Lotniczych.

Po II wojnie światowej w latach 1945-1950 pracował jako kierownik wydziału gospodarczego w Centralnym Zarządzie Przemysłu Maszynowego. W 1950 r. aresztowany przez władze komunistyczne, do 1951 r. był więziony. W 1956 r. został zrehabilitowany.

Zmarł 23 października 1965 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. B-2.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 3 kl.