Urodził się 19 lipca 1866 r. w Bronowicach (obecnie część Krakowa). Syn Józefa i Stanisławy z Libeltów.
Ukończył III Gimnazjum Klasyczne im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie (1884 r.), po czym do 1890 r. studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując dyplom lekarski.Odbył studia uzupełniające we Wrocławiu, Berlinie i Paryżu.
Pracował w klinice chirurgicznej Ludwika Rydygiera. Od 1892 r. wykładał dentystykę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1897 r. habilitował się. W 1903 r. otworzył pierwsze na ziemiach polskich ambulatorium dentystyczne. W 1904 r. został prof. i kierownikiem katedry stomatologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1906 r. był założycielem Związku Stomalogów Polskich, zaś w 1912 r. pisma „Kwartalnik Stomatologiczny”.
W czasie I wojny światowej uruchomił ambulatorium dentystyczne dla legionistów.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Kolekcjonował dzieła sztuki, meble, obrazy i porcelanę.
Był członkiem i długoletnim wiceprezesem polskiego komitetu Fédération Dentaire Internationale, autorem kilkudziesięciu prac naukowych dotyczących histologii zęba, zastosowania środków farmakologicznych w dentystyce oraz prac z zakresu medycyny sądowej.
Zmarł 23 maja 1935 r. w Bronowicach (Krakowie) i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim kwat. Ł.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 kl., pośmiertnie otrzymał Medal Niepodległości.
Żonaty z Celiną z Libeltów, miał synów Tadeusza (zob.), Jerzego (19 III 1897-20 X 1902), Antoniego (zob.) i Edwarda, historyka sztuki.
Jego pamięci poświęcono tablicę w kruchcie kościoła OO. Kapucynów w Krakowie.
K. Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), Kraków 1987; „Monitor Polski” 1937, nr 64.