Urodził się 1 kwietnia 1897 r. w Paśnikach-Lipinach. Syn Józefa i Pauliny z Pogorzałków.
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Od 19 sierpnia 1919 r. należał do POW Górnego Śląska. Uczestnik powstań śląskich.
Od 18 września 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. Do 31 października 1924 r. był funkcjonariuszem w komisariacie m. Chorzowa, a potem (do 1 czerwca 1929 r.) na posterunku w Kończycach. 1 stycznia 1929 r. awansował na st. posterunkowego. Potem służył na posterunku w Brynowie, a od 2 maja 1932 r. do wojny w Wydz. Śledczym w Katowicach. Z dniem 1 stycznia 1938 r. otrzymał stopień przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 023/5 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 167/1932.