Urodził się 22 kwietnia 1901 r. we Lwowie. Syn Tadeusza i Marii z d. Lein.
Uczył się w Wyższej Szkole Lasowej we Lwowie.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w komp. technicznej 6 pp leg. Uczestnik II (1920) i III powstania śląskiego (1921) ps. „Liss”, „Korczak”. Był trykrotnie ranny. Z dniem 29 listopada 1930 r. mianowany ppor. rez. piech.
W niepodległej Polsce od października 1921 r. pracował jako nauczyciel w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Margoninie. Współredagował „Przegląd Leśnictwa”. W 1929 r. został kierownikiem szkoły. Był też nadleśniczym.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. ewakuował się z Margonina do Warszawy i wziął udział w jej obronie. Następnie ukrywał się przed Niemcami. Pracował w majątku leśnym w Radoszewicy. 1 marca 1945 r. powrócił do Margonina.
Objął stanowisko dyrektora zorganizowanego tam przez siebie Gimnazjum Leśnego. W lipcu 1946 r. powołany na członka Rady Państwowej Leśnictwa przy ministrze.
Działacz ZHP, Poleskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Związku Łowieckiego.
W 1949 r. pozbawiony stanowiska dyrektora i nauczyciela w szkole. Pozostawiono go na funkcji nadleśniczego.
Zginął 19 sierpnia 1949 r. podczas wspinaczki na Gąsienicową Turnię w Tatrach. Pochowany na Nowym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1927 r.) z Janiną Woszczyńską (zob.), miał córkę Krystynę (ur. 8 VI 1932) zamężną Miłobędzką, poetkę, i syna Tadeusza (ur. 1941).
Był patronem Ośrodka Leśnego w Margoninie.
PSB; „Monitor Polski” 1933, nr 102; Rocznik oficerski rezerw 1934; B. Wolska, Przypominamy niezwykłego człowieka – Witolda Łuczkiewicza, www.chodziez.naszemiasto.pl/przypominamy-niezwyklego-czlowieka-witolda-luczkiewicza/ar/c13-4113868 [dostęp 13 III 2022].