Urodził się 7 lipca 1897 r. w Poniewieżu. Syn Henryka i Marii z Rynkiewiczów.
Podczas I wojny światowej służył w Polskiej Organizacji Wojskowej KN3.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919, służył w 23 puł (1923, 1924). Z dniem 1 stycznia 1927 r. awansował na rtm. kaw. Potem (1928, 1930) w 27 puł. Co najmniej od 1932 r. pełnił służbę w 25 puł. Wiosną 1939 r. dowodził szw. zapasowym.
Podczas kampanii 1939 r. był dowódcą dyonu nadwyżek 25 puł w Ośrodku Zapasowym Nowogródzkiej BK. Zapewne w końcu miesiąca dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Elżbietą Sarnacką (zob.).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód 1914–1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 293/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.