Bojownikom niepodległości

Witold Bałachowski

(1892–1940)

Urodził się 14 października 1892 r. w Ciborzu pow. Brodnica. Syn Edmunda i Heleny z Pomierskich.

Ukończył studia filologiczne w Berlinie i Poznaniu.

Podczas I wojny światowej w armii niemieckiej.

Uczestnik powstania wielkopolskiego oraz walk z bolszewikami w 1920 r. Służył wówczas, jako dowódca baterii, w 15 pac. Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Pracował jako nauczyciel w Gimnazjum im. M. Kopernika w Bydgoszczy.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.

Żonaty z Barbarą Tyblewską, miał z nią córkę Marlenę.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.