Urodził się 7 grudnia 1892 r. w Warszawie. Syn Wacława i Julii.
Ukończył gimnazjum w Witebsku, po czym studiował na wydz. prawa uniwersytetu w Petersburgu.
Członek władz Stow. Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej, należał też do Zw. Strzeleckiego w Petersburgu.
Wybuch I wojny światowej zastał go w Witebsku, skąd wyjechał do Petersburga. Wysłany jako delegat organizacji do Warszawy, podjął służbę w POW. Aresztowany 10 lipca 1915 r., po kilku tygodniach śledztwa przewieziono go do Tweru, gdzie po kolejnych kilku tygodniach został uwolniony. Wyjechał do Petersburga i podjął tam działalność niepodległościową. Następnie, po ponad 3 miesiącach przejechał do Sztokholmu, skąd w końcu kwietnia 1916 r. dotarł do I Brygady Legionach Polskich. W stopniu szer. był żołnierzem 1 komp. VI baonu 7 pp LP. Uczestniczył w działaniach na Wołyniu. Wobec ponawiających się ataków wyrostka robaczkowego 10 czerwca wyjechał na leczenie na tyły.
Zmarł 17 czerwca 1916 r. na zapalenie kiszki w szpitalu klinicznym w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim kwat. 50.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Rodziny nie założył.
J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914–1918, Kraków 2006; „Monitor Polski” nr 64/1931; S. Thugutt, Witold Fedorowicz. Legionista I Brygady, „Wiadomości Polskie” nr 84/1916.
