Bojownikom niepodległości

Witold Gabriel Januszkowski

(1891–po 1933)

Urodził się 31 stycznia 1891 r. w majątku Juchnów na Wileńszczyźnie. Syn Mikołaja i Heleny z Bretlerów.

Studiował prawo na  uniwersytecie w Dorpacie. Był członkiem Konwentu Polonia. Sprawował funkcję skarbnika koła. Ukończył studia prawnicze.

W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Od 1917 r. w I Korpusie Polskim. Po demobilizacji korpusu w 1918 r. powrócił do kraju.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył m.in. w sądzie polowym 2 Armii. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako mjr rez. KS z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce pracował jako sędzia w Wilnie. Następnie był wiceprezesem Wydziału Zamiejscowego w Brześciu nad Bugiem Sądu Okręgowego w Pińsku, skąd 30 września 1938 r. został przeniesiony do tego Sądu Okręgowego.

Należał do Stow. Rodu Butlerów i Spokrewnionych Rodzin.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego.

Podczas kampanii 1939 r. był szefem sądu polowego nr 92 w Armii „Pomorze”. Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w obozach w Hadamar, Grossborn i Sandbostel. Uwolniony w 1945 r., w 1947 r. powrócił do Polski.

Pracował jako adwokat w Zakładzie Adwokackim nr 1 w Pasłęku.

Zmarł 5 kwietnia 1970 r. w Toruniu.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Źródła

Archiwum Korporacyjne, www.archiwumkorporacyjne.pl/index.php/muzeum-korporacyjne/wilno/konwent… [dostęp 20 IV 2021]; „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” nr 10/1938; „Monitor Polski” nr 171/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Wykaz zespołów adwokackich i lista adwokatów w PRL według stanu na dzień 31 maja 1960 r., „Palestra” nr 7-8/1960.