Urodził się 3 kwietnia 1889 r. w Wieruszowie pow. Wieluń. Syn Kazimierza i Michaliny z Bruszewskich.
W 1913 r. ukończył Wydz. Prawa uniwersytetu w Kijowie.
Po 1918 r. w WP. W 1919 r. przydzielony do sądu wojskowego w Lublinie, a w 1920 r. do dowództwa Strzelców Granicznych. W szeregach V BJazdy walczył z bolszewikami. Po wojnie w rezerwie. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce pracował jako sędzia Sądu Okręgowego w Radomiu.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansowany na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.