Witold Gorzechowski

Urodził się 7 sierpnia 1891 r. w Karsach pow. Płock. Syn Ludwika, ziemianina, i Urszuli z Dunin-Mieczyńskich.

Kształcił się w gimnazjum w Płocku, z którego za udział w strajku szkolnym (1905 r.) został relegowaany. Ukończył polskie gimnazjum w tym mieście (1911 r.) oraz Akademię Rolniczą w Bonn.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Płocczanin”. W stopniu st. szer. służył w 1 komp. I baonu 1 pp LP. Chory, latem 1915 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Przeniesiony do POW, od 12 sierpnia 1915 do lipca 1916 r. sprawował

funkcję komendanta tej organizacji w Stopnicy. Jednocześnie pełnił służbę w Dep. Wojskowym NKN. Od września 1915 do stycznia 1917 r. w biurze werbunkowym w Busku (27 grudnia 1915-30 maja 1916 p.o. komisarza werbunkowego). 1 stycznia 1917 r. mianowany chor. kanc., do kwietnia w Krajowym Inspektoracie Zaciągu w Płocku. Od 1 maja II oficer zaciągowy w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Płońsku. Następnie w 1 pp LP. W lipcu 1917 r. aresztowany przez Niemców, po czym odesłany do majątku rodziców.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. Służył w 7 puł, był dwukrotnie ranny. W sierpniu awansował na rtm. kaw. (z dniem 1 kwietnia). Pełnił służbę w 212 puł Armii Ochotniczej (201 pszwol?). W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako rtm. rez. z 1 czerwca 1919 r.

Mieszkał w Żukowie koło Raciąża. Był organizatorem Koła Hodowców Koni, prezesem Spółdzielni Rolniczej w Raciążu, członkiem Rady Powiatowej w Sierpcu.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Stary”. Służył w I dyonie 7 puł AK. Uczestnik powstania warszawskiego na terenie Żoliborza.

Poległ 22 września 1944 r. na pl. Inwalidów.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Jadwigą Gajewską, miał synów Ludwika (1 IX 1924-8 VII 1978) i Tadeusza oraz córkę Teresę.